In Akiva VR was ik neurodiversity advisor, en deelde briljante ideeen en mogelijkheden voor de virtual reality omgeving waarin autistische kinderen konden leren. De ambities waren groot, ik hielp mee met creatie, adviezen, protocollen, context, nieuwe functionaliteiten, maar al vrij snel had de organisatie al haar geld opgemaakt aan andere dingen die nauwelijks werkten, maar durfden dit niet aan te geven aan de medewerkers. Hierdoor konden uiteindelijk ook de echte goede ideeen niet uitgevoerd worden.

Een schande, die sommige medewerkers zagen aankomen, terwijl anderen, zoals ikzelf, trouw op hun post bleven doorwerken aan de missie, tot de eigenaars echt door de mand vielen. Alexander Landa, en zijn compagnon Bill McDonald waren de personen die hun medewerkers voor de gek hield. Op het moment dat zij hun medewerkers alsnog hun salaris betalen, pas ik dit bericht graag aan. Akiva VR huurde mij gedurende 8 maanden in, net als andere neurodivergente top talenten, om vervolgens iedereen teleur te stellen, door de beloofde salarissen niet uit te betalen (of minder dan een tiende ervan), omdat ze geen geld meer hadden. En, zoals dat aangegeven werd: ze liever het geld aan hun familie uitgaven dat de salarissen te betalen voor hun door henzelf geworven teamleden. Aan het einde van het bedrijf, werden er verwoede pogingen gedaan, om financiele investeringsstappen mogelijk te maken, zelfs door schijnbaar samen te gaan werken met partijen die ABA (‘mishandelings therapien voor jonge autisten)’ aanbied, iets waarvan beloofd was vooraf, dat dit nooit zou gebeuren. Als medewerkers dit hadden geweten, hadden ze deze organisatie nooit geholpen.